رئال مادرید 2-0 دورتموند / حیف ... !

رئال مادرید به سبک " آلمانی " مقابل دورتموند قرار گرفت و در دقایق پایانی تا یک قدمی بازگرداندن نتیجه هم رفت اما در نهایت از چمپیونزلیگ اوت شد .

رئال مادرید به سبک " آلمانی " مقابل دورتموند قرار گرفت و در دقایق پایانی تا یک قدمی بازگرداندن نتیجه هم رفت اما در نهایت از چمپیونزلیگ اوت شد . 
بازی احساسی رئال مادرید در ده دقیقه پایانی ، برای هواداران قدیمی رئال مادرید اتفاق جدیدی نبود . روحیه خوانیتویی رئال که هشتاد دقیقه مرده بود ، بالاخره در پنج دقیقه پایانی زنده شد تا فشار رسانه ها ، مدیران و هواداران که این روزها همه کار کردند تا رئال به یاد دهه های هفتاد و هشتاد بازگشتی تاریخی داشته باشد ، بی پاسخ نمانند .
مورینیو با این که در این بازی هم به جز ده دقیقه آغازین و ده دقیقه پایانی اسیر تاکتیک تدافعی و بازی بسته کلوپ شده بود ، با وجود گل های قهرمانانه راموس و بنزما در دقایق پایانی ، تن به حذف از چمپیونزلیگ داد تا رئال برای سومین سال پیاپی از مرحله نیمه نهایی چمپیونزلیگ اوت شود .
رئال در 15 دقیقه اول به لطف روحیه و انرژی این روزهای هواداران ، خوب حمله کرد . کریستیانو ، اوزیل و هیگوائین سه موقعیت تک به تک را از دست دادند ، موقعیت هایی که اگر گل می شدند ، شاید بازگشت جادویی میسر می شد اما بی دقتی این سه عنصر مزید بر علت شد تا رئال با تساوی بدون گل به رختکن برود .
در نیمه اول تنها نکته مثبت را می توان عملکرد مثبت خط دفاع رئال و زوج واران - راموس ، یک موقعیت جدی هم به حریف نداد و حداقلش این بود که برای نیمه دوم اندک امیدهایی کسب کرد .
در نیمه دوم اما این دورتموند بود که کاملا به رئال برتری می کرد . لواندوفسکی در همان آغاز کار روی یک ضد حمله تیر دروازه دیگو لوپز را به لرزه در آورد . پس از این صحنه مورینیو تصمیم گرفت که هجومی شود و به همین خاطر کوئنت رائو و هیگوائین را بیرون کشید تا کاکا و بنزما را وارد زمین کند . این تعویض ها عملا ساختار تدافعی رئال را به هم ریختند تا دیگو لوپز با یک سوپر واکنش تبدیل به قهرمان میدان شود .
مورینیو که اوضاع را وخیم می دید ، اشتباهش در تعویض ها را با آوردن خدیرا جای ژابی جبران کرد . بازی کند و بی روح دنبال می شد . بازیکنان رئال عملا تاکتیکی نداشتند . بازی بسته دورتموند حرفی برای رئال باقی نگذاشته بود . تیم مورینیو صرفا به زیر توپ زدن روی آورده بود که سوبوتیچ و هوملس اکثرا ضربات اول را می زدند .
بالاخره در دقایق پایانی بود که روی حرکت خوب کاکا و اوزیل ، این بنزما بود که در محوطه شش قدم دروازه وایدن فالر را گشود اما چه حاصل که این گل در فاصله 6 دقیقه به پایان به ثمر رسید . چیزی نگذشت که بالاخره روی چند شوت کوبنده و رفت و برگشت ، این سرجیو راموس بود که گلی قهرمانانه را به ثمر رساند تا دقایق پایانی ، برنابئو تبدیل به جهنمی مخوف برای کلوپ شود .
به هر صورت رئال مادرید دیر از خواب بیدار شد . در شبی که کریستیانو رونالدو اصلا شب خوبی را نداشت ، هم تیمی هایش تازه در ده دقیقه پایانی بیدار شدند و از طرفی شاید اوزیل بیش از هر کسی حسرت بخورد که در زمانی که باید بخشنده تر از همیشه می شد ، خودخواهی کرد و موقعیت صد در صد گل را به جای این که به کریستیانو پاس دهد ، به اوت فرستاد . شاید په په خود را نبخشد که در بازی رفت در وست فالن ، سه گل را تقدیم به حریف کرد ، سه گلی که حتی اگر یکی از آنها به ثمر نمی رسید ، حالا رئالی ها باید جشن حضور در ومبلی را می گرفتند .
در هر حال حذف از چمپیونزلیگ مسلما یک ناکامی به شمار خواهد رفت . قهرمانی احتمالی کوپا دل ری را نمی توان برگ برنده مورینیو دانست و به هر حال نرسیدن مربی پرتغالی به دهمین چمپیونزلیگ ، یک ناکامی بزرگ در دوران کارش محسوب خواهد شد .